Ο Μηνάς Τσιτσάκος, γιος του Λεωνίδα και της Ειρήνης, γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου 1944 στα Θεραπειά της Κωνσταντινούπολης. Σε μικρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένειά του στο Μέγα Ρεύμα όπου φοίτησε στο Κεντρικό Παρθεναγωγείο του Πέρα και στη συνέχεια στο Αμερικανικό Κολλέγιο της Ροβερτείου Σχολής. Συμμετείχε στο μορφωτικό και στο θεατρικό τμήμα του Μορφωτικού Συλλόγου του Μεγάλου Ρεύματος. Εκεί δίδαξε επί σειρά ετών την αγγλική γλώσσα και συμμετείχε στο μαθητικό φροντιστήριο για την προγύμναση των αδυνάτων και μεταξεταστέων μαθητών. Είχε ενεργό συμμετοχή στον ερασιτεχνικό θίασο του Μεγάλου Ρεύματος παίζοντας σε διάφορα έργα με τον πολυτάλαντο ηθοποιό και σκηνοθέτη Σπύρο Βενιέρη.
Χαρακτηριστικά έργα στα οποία συμμετείχε ήταν: Ένας βλάκας και μισός, Ο φίλος μου ο Λευτεράκης, Έξω οι κλέφτες, Ο καλός στρατιώτης Σβέικ.
Το 1964 εξελέγη Β' Αντιπρόεδρος του Μορφωτικού Συλλόγου Μεγάλου Ρεύματος. Την ίδια χρονιά αναγκάστηκε να εκπατριστεί μαζί με την οικογένεια του στην Αθήνα. Στα χρόνια που ακολούθησαν εργάστηκε σκληρά κάτω από αντίξοες συνθήκες και κατόρθωσε να ανέλθει σε ανώτατες διευθυντικές θέσεις σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες όπως ITT, Knorr-Best foods, Unilever.
Συνταξιοδοτήθηκε μετά από 39 έτη εργασίας. Από το 1988 διετέλεσε Πρόεδρος της Αδελφότητας Κωνσταντινουπολιτών Μεγάλου Ρεύματος Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ έως και το Μάιο 1997, οπότε και διέκοψε τη δραστηριότητά του λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Επανήλθε ως Πρόεδρος τον Ιούνιο 2005 μέχρι και το Φεβρουάριο 2014. Υπήρξε στυλοβάτης της ενωτικής προσπάθειας των εκπατρισμένων Κωνσταντινουπολιτών για την ίδρυση της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών (ΟΙ.ΟΜ.ΚΩ.) την οποία υπηρέτησε με αφοσίωση από την ίδρυσή της και για δύο θητείες ως Α' Αντιπρόεδρος. Πρόσφατα είχε εκλεγεί με μεγάλο αριθμό ψήφων και είχε αναλάβει τη θέση του Γενικού Γραμματέα της ΟΙ.ΟΜ.ΚΩ. Εργάστηκε με ζήλο και εξαιρετική αφοσίωση για την ευόδωση των σκοπών της και ανέλαβε πολλές πρωτοβουλίες και αποστολές ως Πρόεδρος της Επιτροπής Ομογένειας υπέρ των δικαίων του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ρωμιοσύνης γενικότερα, φέροντας σε πέρας με επιτυχία πολλές προσπάθειες. Ήταν παντρεμένος από το 1967 με τη Χρυσούλα Αφεντάκη με την οποία απέκτησαν δύο κόρες, την Ειρήνη και την Αικατερίνη, οι οποίες τους χάρισαν δύο εγγονούς, το Στέφανο και τον Ιωάννη αντίστοιχα. Ήταν προικισμένος με σπάνια προσόντα και τον διέκρινε πρωτίστως σε όλη του τη ζωή το ήθος και η αξιοπρέπεια. Απεβίωσε στις 8 Φεβρουάριου 2014 και αναπαύεται στο κοιμητήριο του Προφήτη Ηλία στο Μέγα Ρεύμα σύμφωνα με την επιθυμία του να βρίσκεται στον τόπο που τόσο αγάπησε.